چرا باید استفاده از VPN های رایگان را متوقف کنید؟

خدمات شبکه خصوصی مجازی رایگان (VPN) به ویژه با ارائه اتصالات رمزگذاری شده و آدرس های IP پوشانده شده بدون هزینه مالی، کاربران زیادی را به خود جذب می کند. با این حال، هزینه واقعی استفاده از این خدمات می تواند بسیار بیشتر از آن چیزی باشد که بسیاری تصور می کنند. در اینجا دلایل مهمی وجود دارد که چرا باید قبل از استفاده از یک سرویس رایگان VPN دو بار فکر کنید.

VPN های رایگان اغلب خطرات قابل توجهی دارند زیرا برخی از آنها توسط نهادهای مخرب مانند سازمان های دولتی یا هکرها کنترل می شوند و حریم خصوصی و امنیت کاربر را به خطر می اندازند. این سرویس‌ها اغلب از سرورهای شلوغ، سرعت پایین، تبلیغات مزاحم و فاقد ویژگی‌های امنیتی مهم مانند سوئیچ‌های کشتن و رمزگذاری قوی رنج می‌برند. با توجه به این معایب، سرمایه گذاری در یک سرویس VPN معتبر و پولی برای محافظت قوی و حفظ حریم خصوصی آنلاین توصیه می شود.

چرا مردم از VPN های رایگان استفاده می کنند؟

دلیل اصلی استفاده از VPN های رایگان این است که رایگان و سریع استفاده می شود. شما نیازی به هزینه کردن ندارید و این VPN های رایگان در واقع عملکردهای اساسی VPN را ارائه می دهند.

اکثر مردم زمانی که دولت ها رسانه های اجتماعی را مسدود می کنند، یک سرویس آنلاین در مکان مسدود شده است یا نمایش مورد علاقه آنها در Netflix در کشورشان در دسترس نیست، به داشتن VPN فکر می کنند. برای این استفاده ناگهانی و محدود، اکثر مردم نمی خواهند VPN های پولی یک سال را خریداری کنند که می تواند بیش از $50 دلار در سال هزینه داشته باشد. بنابراین مردم به دنبال خدمات VPN رایگان هستند.

و گزینه های زیادی برای VPN های رایگان وجود دارد. اینها نیازی به ثبت نام یا کارت اعتباری ندارند و مانند یک VPN پولی در سطح عمل می کنند. VPN های رایگان نرم افزار دسکتاپ، برنامه های موبایل و حتی برنامه های افزودنی مرورگر را ارائه می دهند. استفاده از آنها را بسیار راحت می کند.

اکنون، در این اقتصاد سخت، مردم از پرداخت حق اشتراک در این اقتصاد سخت و خرج کردن مبلغ زیادی برای چیزی که به ندرت استفاده می کنند، خسته شده اند. در حالی که VPN های پولی تبلیغ می کنند که فقط چند دلار در ماه دریافت می کنند، این پیشنهاد فقط برای بسته های 3 ساله یا بیشتر معتبر است.

16 دلیل برای اینکه هرگز نباید از VPN های رایگان استفاده کنید

خدمات VPN رایگان ممکن است به دلیل ارائه هزینه صفر جذاب به نظر برسند، اما خطرات و محدودیت های پنهان قابل توجهی دارند.

اولاً، برخی از VPN های رایگان توسط آژانس های اطلاعاتی دولتی خارجی، گروه های هکر یا عوامل مخرب اداره می شوند و از آنها برای نظارت بر کاربران، جمع آوری داده های حساس یا انتشار بدافزار استفاده می کنند. این نه تنها حریم خصوصی بلکه امنیت را نیز به خطر می اندازد.

امنیت داده های به خطر افتاده یک مشکل رایج در VPN های رایگان است، زیرا آنها اغلب از پروتکل های رمزگذاری ضعیفی استفاده می کنند که به راحتی برای مجرمان سایبری نقض می شود.

نگرانی‌های مربوط به حفظ حریم خصوصی به همان اندازه ضروری است زیرا این VPN‌ها ممکن است داده‌های مرور و اطلاعات شخصی شما را وارد کرده و به اشخاص ثالث بفروشند.

علاوه بر این، تجربه کاربر با VPN های رایگان به دلیل تبلیغات مزاحم و پهنای باند محدود، به طور کلی ضعیف است، که سرعت اینترنت را کاهش می دهد و بر فعالیت هایی مانند پخش جریانی و بازی تأثیر می گذارد.

VPN های رایگان معمولاً سرورهای کمتری دارند که منجر به بارگیری بیش از حد شبکه ها می شود و دسترسی به محتوا از مناطق خاص را دشوار می کند. آن‌ها همچنین فاقد ویژگی‌های ضروری مانند سوئیچ‌های کشتن هستند، که از داده‌ها در صورت خرابی اتصال VPN محافظت می‌کنند، و اغلب محدودیت‌هایی را اعمال می‌کنند که میزان استفاده از سرویس را محدود می‌کند.

علاوه بر این، این سرویس‌ها ممکن است فاقد پشتیبانی از دستگاه‌های مختلف باشند و پشتیبانی ناکافی از مشتری را ارائه دهند و کاربران را وادار می‌کند که به تنهایی با هر مشکلی برخورد کنند.

با گزینه های محدود پروتکل و نشت آدرس IP بالقوه، VPN های رایگان نمی توانند امنیت قوی ای را که کاربران به دنبال آن هستند ارائه دهند.

در نهایت، عملکرد آن‌ها در حوزه‌های قضایی با قوانین سست حریم خصوصی، نگرانی‌های اخلاقی و قانونی را برمی‌انگیزد و اعتماد و کارآیی آنها را بیشتر مخدوش می‌کند. با در نظر گرفتن این عوامل، سرمایه گذاری در یک سرویس VPN معتبر و پولی برای کسانی که در مورد حفظ حریم خصوصی و امنیت آنلاین خود جدی هستند توصیه می شود.

امنیت داده به خطر افتاده

VPN های رایگان معمولاً از پروتکل های رمزگذاری ضعیف استفاده می کنند که رهگیری و رمزگشایی داده های کاربر را برای مجرمان سایبری آسان می کند. به عنوان مثال، بسیاری از VPN های رایگان هنوز از PPTP (پروتکل تونل نقطه به نقطه) منسوخ استفاده می کنند، که ثابت شده است در برابر نقض های امنیتی آسیب پذیر است.

این پروتکل که در دهه 1990 توسعه یافت، فاقد ویژگی های امنیتی قوی پروتکل های مدرن است و در معرض چندین حمله شناخته شده است، مانند حمله Bit-flipping، که به مهاجمان اجازه می دهد محتوای پیام های رمزگذاری شده را تغییر دهند.

خطرات حریم خصوصی

بسیاری از خدمات رایگان VPN در ثبت و فروش داده های کاربر به عنوان منبع درآمد اولیه شرکت می کنند. این روش شامل ثبت سابقه مرور، ردیابی موقعیت مکانی و نظارت بر مصرف اینترنت شما است که سپس به تبلیغ‌کنندگان و آژانس‌های شخص ثالث فروخته می‌شود.

به عنوان مثال، یک مطالعه نشان داد که برخی از ارائه دهندگان VPN رایگان، داده های کاربر را به اشخاص ثالثی که از این اطلاعات برای تبلیغات هدفمند استفاده می کنند، می فروشند، که مستقیماً با هدف VPN، که محافظت از حریم خصوصی و ناشناس ماندن کاربران آنلاین است، نقض می کند.

توسط نهادهای مخرب کنترل می شود

به طور نگران کننده ای، برخی از VPN های رایگان توسط سازمان های اطلاعاتی دولتی، گروه های هکر یا سایر عوامل مخرب کنترل یا مورد سوء استفاده قرار می گیرند و خطرات قابل توجهی برای حریم خصوصی و امنیت کاربران ایجاد می کنند. این نهادها ممکن است از پوشش خدمات رایگان VPN برای نظارت، جمع آوری داده های حساس کاربر یا انتشار بدافزار استفاده کنند.

برخی از سرویس‌های VPN با بازیگران تحت حمایت دولتی که از این سرویس برای نظارت بر فعالیت‌های کاربران یا به کارگیری حملات امنیت سایبری استفاده می‌کنند، ارتباط دارند. این نقض عمیق اعتماد، خطرات بالقوه استفاده از VPN های رایگان را نشان می دهد که ممکن است مالکیت شفاف یا انگیزه های عملیاتی روشنی نداشته باشند.

استفاده از چنین VPN ها می تواند به طور ناخواسته کاربران را در معرض تهدیدات جاسوسی یا سایبری قرار دهد و VPN رایگان را نه تنها بی اثر، بلکه به طور فعال برای امنیت شخصی و ملی مضر کند.

تبلیغات سرزده

برای ایجاد درآمد، VPN های رایگان اغلب از استراتژی های تبلیغاتی تهاجمی استفاده می کنند. کاربران ممکن است با تبلیغات پاپ آپ، تبلیغات ویدیویی یا حتی نصب غیرمجاز ابزارهای تبلیغاتی مزاحم مواجه شوند که می تواند تجربه مرور را مختل کرده و سرعت دستگاه را کاهش دهد. این تبلیغات نه تنها آزاردهنده هستند بلکه می توانند دروازه هایی برای بدافزارها نیز باشند.

به عنوان مثال، یک تبلیغ به ظاهر بی ضرر که در یک برنامه رایگان VPN کلیک می شود، ممکن است کاربر را به یک سایت فیشینگ هدایت کند یا نرم افزاری را که می تواند کاربران را جاسوسی کند و داده های حساس را جمع آوری کند، بی سر و صدا دانلود کند.

پهنای باند و سرعت محدود

VPN های رایگان معمولاً با سرورهای کمتری نسبت به همتایان پولی خود کار می کنند و سرورهایی که دارند اغلب با کاربران بارگیری می شوند. این شلوغی به طور قابل توجهی سرعت اینترنت را کاهش می دهد و انجام کارهای پهنای باند فشرده مانند پخش ویدیوهای با کیفیت بالا، بازی های آنلاین یا دانلود فایل های بزرگ را دشوار می کند.

به عنوان مثال، کاربران ممکن است در حین پخش فیلم یا تاخیر قابل توجهی در طول یک جلسه بازی آنلاین تجربه کنند، که می تواند تجربه کلی کاربر و اثربخشی VPN را کاهش دهد.

عدم شفافیت و پاسخگویی

ارائه دهندگان VPN رایگان اغلب در ارائه سیاست های شفاف و شفاف در مورد عملیات خود، به ویژه در مورد نحوه مدیریت داده های کاربر، کوتاهی می کنند. بدون شفافیت، کاربران هیچ تضمینی ندارند که اطلاعات آنها ایمن باشد یا مسئولانه با آنها برخورد شود.

این عدم پاسخگویی می تواند منجر به اقداماتی شود که حریم خصوصی کاربر را به خطر می اندازد، مانند استفاده یا فروش غیرمجاز از داده های شخصی.

به عنوان مثال، یک VPN رایگان ممکن است ادعا کند که فعالیت کاربر را ثبت نمی کند و در عین حال بدون افشای این اقدامات در خط مشی رازداری خود درگیر شیوه های ثبت و اشتراک گذاری داده های پنهان است.

دسترسی محدود به محتوا

یکی از جذابیت‌های اصلی استفاده از VPN دور زدن محدودیت‌های جغرافیایی اعمال شده توسط سرویس‌های پخش مانند Netflix، Hulu یا iPlayer BBC است.

با این حال، VPN های رایگان اغلب به دلیل تعداد محدود سرور و استفاده از فناوری های رمزگذاری ضعیف که به راحتی توسط سیستم های تشخیص پیشرفته به کار گرفته شده توسط این پلتفرم ها قابل شناسایی هستند، این ویژگی را به طور قابل اعتماد ارائه نمی دهند.

در نتیجه، کاربران اغلب با پیام‌هایی مانند «به نظر می‌رسد از مسدودکننده یا پروکسی استفاده می‌کنید» مواجه می‌شوند و نمی‌توانند به محتوای مورد نظر دسترسی پیدا کنند.

افزایش خطرات بدافزار

خطر مواجهه با بدافزار با VPN های رایگان به طور قابل توجهی بیشتر است. این سرویس ها ممکن است ناخواسته بدافزار را به عنوان بخشی از دانلودها شامل شوند یا از تاکتیک های فریبنده ای استفاده کنند که کاربران را به نصب نرم افزارهای مخرب سوق دهد.

به عنوان مثال، برنامه‌های VPN رایگان است که کاربران را به نصب نرم‌افزار «امنیتی» اضافی که در واقع بدافزار پنهان است، ترغیب می‌کنند.

این بدافزار می‌تواند در فعالیت‌های مضر مانند ثبت ضربه‌های کلید، دسترسی به فایل‌های حساس و حتی کنترل کامل دستگاه شرکت کند. چنین حوادثی می تواند منجر به نقض شدید حریم خصوصی و ضرر مالی شود.

عدم وجود ویژگی Kill Switch

سوئیچ kill یک ویژگی ایمنی حیاتی در VPN ها است که از داده های کاربران در صورت قطع شدن غیرمنتظره اتصال VPN محافظت می کند. وقتی VPN قطع می شود، تمام ترافیک اینترنت را متوقف می کند، بنابراین از نشت داده ها جلوگیری می کند.

VPN های رایگان اغلب فاقد این ویژگی هستند و کاربران را در معرض نقض احتمالی حریم خصوصی در طول خرابی VPN قرار می دهد. بدون سوئیچ kill، فعالیت‌ها و داده‌هایی که باید محافظت شوند می‌توانند در یک شبکه ناامن افشا شوند، مانند نشانی IP واقعی کاربر یا رهگیری تراکنش‌های حساس.

پوشش داده ها

بسیاری از VPN های رایگان محدودیت های داده ای سختی را اعمال می کنند، که می تواند میزان انجام آنلاین شما را به شدت محدود کند. به عنوان مثال، یک VPN رایگان ممکن است فقط 500 مگابایت داده در ماه اجازه دهد، که می تواند در یک جلسه مرور طولانی یا با پخش چند فیلم با کیفیت بالا مصرف شود.

پس از رسیدن به این سقف، سرعت اینترنت کاهش می یابد یا بدتر از آن، دسترسی تا شروع چرخه بعدی یا تا زمانی که به یک طرح پولی ارتقا دهید مسدود می شود. این محدودیت، VPN های رایگان را برای کاربرانی که نیاز به دسترسی مداوم و قابل اعتماد VPN برای کارهای روزانه دارند، غیرعملی می کند.

گزینه های پروتکل محدود

پروتکل ها امنیت و سرعت اتصال VPN را تعیین می کنند. VPN های رایگان معمولاً فقط مجموعه محدودی از پروتکل های قدیمی یا کمتر ایمن را ارائه می دهند. به عنوان مثال، بسیاری از آنها L2TP/IPsec را ارائه می دهند که از PPTP ایمن تر است، اما همچنان در مقایسه با پروتکل های جدیدتر مانند OpenVPN یا WireGuard ایمن تر است.

این پروتکل‌های قدیمی‌تر به طور بالقوه می‌توانند توسط تکنیک‌های رمزگشایی مدرن شکسته شوند و در نتیجه امنیت مورد نظر را فراهم نکنند. برای کاربرانی که به‌دنبال امنیت قوی هستند، این گزینه‌های محدود می‌توانند یک معامله شکن باشند، زیرا نه تنها حریم خصوصی، بلکه ثبات و عملکرد اتصال VPN را نیز به خطر می‌اندازند.

مشکلات سازگاری دستگاه

VPN های رایگان اغلب سازگاری محدودی با دستگاه ها یا سیستم عامل های مختلف دارند. این می تواند برای کاربرانی که در چندین پلتفرم کار می کنند یا از سیستم عامل های کمتر رایج استفاده می کنند مشکل ساز باشد.

به عنوان مثال، یک VPN رایگان ممکن است برنامه هایی را برای ویندوز و اندروید ارائه دهد اما از macOS، iOS یا Linux پشتیبانی نمی کند.

این عدم پشتیبانی به این معنی است که کاربران نمی توانند محافظت VPN خود را در همه دستگاه ها همگام کنند، که منجر به شکاف در امنیت و کاهش قابلیت استفاده می شود. علاوه بر این، برنامه‌های موجود در پلتفرم‌های پشتیبانی‌شده ممکن است به خوبی بهینه نشده باشند، که منجر به خرابی‌ها و باگ‌های مکرر می‌شود که تجربه کاربر را کاهش می‌دهد.

عدم پشتیبانی و قابلیت اطمینان

VPN های رایگان معمولاً حداقل پشتیبانی از مشتری را ارائه می دهند، که می تواند کاربران را در حل مسائل فنی بدون مراجعه باقی بگذارد.

به عنوان مثال، اگر کاربر با مشکلات اتصال یا مشکلات پیکربندی مواجه شود، عدم پشتیبانی اختصاصی به این معنی است که آنها باید به تنهایی مشکلات را عیب یابی کنند، که اغلب به انجمن‌های آنلاین عمومی یا پرسش‌های متداول قدیمی تکیه می‌کنند. این عدم پشتیبانی قابل اعتماد نه تنها باعث ناامیدی می شود، بلکه می تواند منجر به توقف طولانی مدت شود و بر بهره وری و تجربه کلی کاربران تأثیر بگذارد.

گزینه های سرور محدود

تعداد محدودی از سرورهای ارائه شده توسط VPN های رایگان می تواند منجر به ازدحام شبکه و در نتیجه سرعت پایین و اتصالات غیرقابل اعتماد شود. این می تواند به ویژه برای کاربرانی که به دنبال دسترسی به محتوا از مکان های جغرافیایی خاص هستند مشکل ساز باشد.

اگر یک VPN رایگان فقط در چند کشور سرور ارائه دهد، کاربران گزینه های محدودی برای دور زدن محدودیت های جغرافیایی یا دسترسی موثر به محتوای خاص منطقه خواهند داشت. به عنوان مثال، اگر شخصی بخواهد به محتوای موجود فقط در ژاپن دسترسی داشته باشد اما VPN رایگان در آنجا سروری نداشته باشد، کاربر نمی تواند به طور قابل اعتماد به این محتوا دسترسی پیدا کند.

احتمال نشت آدرس IP

نشت IP یک مشکل رایج در VPN های رایگان به دلیل اقدامات امنیتی ناکافی است. نشت IP زمانی رخ می دهد که VPN نتواند آدرس IP واقعی کاربر را به طور مداوم مخفی کند و در نتیجه موقعیت و هویت شخصی آنها را در معرض وب سایت ها، ISP ها و مهاجمان بالقوه قرار دهد.

این هدف اساسی VPN را که حفظ ناشناس بودن و حریم خصوصی کاربر آنلاین است، تضعیف می کند. به عنوان مثال، در حین قطع شدن اتصال VPN، اگر مکانیسم‌های حفاظت از نشت مناسب، مانند حفاظت از نشت DNS و محافظت از نشت IPv6، وجود نداشته باشد، IP واقعی کاربر می‌تواند فاش شود.

دغدغه های اخلاقی و حقوقی

VPN های رایگان که در حوزه های قضایی با قوانین حریم خصوصی ضعیف یا نامشخص فعالیت می کنند، می توانند اقداماتی انجام دهند که ممکن است با استانداردهای قانونی یا اخلاقی سختگیرانه مطابقت نداشته باشد. کاربران ممکن است به طور ناخواسته خود را در این شیوه‌ها شریک باشند، مانند ثبت گزارش و فروش نامشخص داده‌های کاربر. این نگرانی های قابل توجهی را ایجاد می کند، زیرا اگر اقدامات VPN قوانین حفاظت از داده های کشورهای کاربر را نقض کند، ممکن است افراد خود را در معرض خطرات قانونی قرار دهند.

به عنوان مثال، یک VPN رایگان ممکن است گزارش‌های فعالیت کاربر را بدون رضایت آنها ذخیره کند، که می‌تواند طبق قوانینی مانند GDPR در اروپا غیرقانونی باشد.

نتیجه

VPN های رایگان می توانند مخاطره آمیز باشند – ممکن است توسط بازیگران مخربی اداره شوند که می خواهند از شما جاسوسی کنند یا داده های شما را بدزدند. آنها اغلب سابقه مرور شما را می فروشند، تبلیغات آزاردهنده نشان می دهند و به دلیل شلوغی سرورها سرعت اینترنت پایینی را ارائه می دهند.

معمولاً ویژگی‌های امنیتی ضروری مانند سوئیچ‌های kill وجود ندارد، که در صورت قطع اتصال VPN می‌تواند اطلاعات شما را در معرض دید قرار دهد. با نشت IP بالقوه و پشتیبانی محدود مشتری، VPN های رایگان نمی توانند امنیت مورد نیاز شما را ارائه دهند. برای آرامش خاطر و محافظت قابل اعتماد، ارزش سرمایه گذاری در یک سرویس VPN معتبر و پولی را دارد.

از استفاده از VPN های رایگان خودداری کنید، از VPN های پولی استفاده کنید و دستورالعمل ها و پروتکل های امنیتی مناسب را دنبال کنید.