تفاوت بین پروکسی و VPN چیست؟
یک پروکسی به سادگی آدرس IP شما را برای دسترسی به محتوای خاص پنهان می کند، در حالی که یک VPN رمزگذاری جامعی را برای تمام ترافیک اینترنت شما فراهم می کند.
یک پروکسی به سادگی آدرس IP شما را برای دسترسی به محتوای خاص پنهان می کند، در حالی که یک VPN رمزگذاری جامعی را برای تمام ترافیک اینترنت شما فراهم می کند.
یک سرور پروکسی یک سیستم یا روتر است که به عنوان یک واسطه بین دستگاه شما و اینترنت عمل می کند و به مخفی کردن آدرس IP شما و بهبود حریم خصوصی کمک می کند.
Tor یک شبکه متمرکز بر حریم خصوصی است که فعالیت وب کاربر را با مسیریابی ترافیک اینترنتی آنها از طریق چندین رله رمزگذاری شده در سراسر جهان ناشناس می کند.
Tor با مسیریابی ترافیک اینترنت از طریق رله‌های متعدد، ناشناس بودن را فراهم می‌کند، در حالی که VPN با رمزگذاری و مسیریابی ترافیک از طریق یک سرور امن، حریم خصوصی را افزایش می‌دهد.
آدرس های IP استاتیک و پویا هر دو دستگاه ها را در شبکه شناسایی می کنند، اما IP های استاتیک ثابت می مانند، در حالی که IP های پویا به طور دوره ای تغییر می کنند.
درک CORS از مکانیک اولیه تا امنیت پیشرفته. برای امنیت وب مدرن و به اشتراک گذاری یکپارچه منابع در دامنه ها.
داده های IP به عنوان یک ابزار حیاتی در زرادخانه کارشناسان امنیت سایبری عمل می کند. با تجزیه و تحلیل آدرس های IP، متخصصان می توانند الگوهای غیرعادی را که ممکن است نشان دهنده فعالیت مخرب باشد، شناسایی کنند.
در راهنمای جامع ما کشف کنید که چگونه VPN ها حریم خصوصی را افزایش می دهند، محدودیت ها را دور می زنند و زندگی دیجیتالی شما را ایمن می کنند.
پروتکل DHCP به صورت پویا آدرس های IP و تنظیمات شبکه را به دستگاه های موجود در شبکه اختصاص می دهد و مدیریت شبکه و اتصال را ساده می کند.
ما افسانه‌های VPN را که اغلب قابلیت‌های فناوری را نادرست معرفی می‌کنند، از بین می‌بریم که منجر به تصورات نادرست درباره ناشناس بودن، قانونی بودن و ویژگی‌های امنیتی می‌شود.
آدرس IP مجموعه ای منحصر به فرد از اعداد است که هر دستگاه را در یک شبکه شناسایی می کند و به آن امکان ارسال و دریافت اطلاعات را می دهد.
VPN های رایگان که اغلب توسط بازیگران بد کنترل می شوند، حریم خصوصی و امنیت را با امنیت ضعیف، سرعت پایین و تبلیغات مزاحم به خطر می اندازند.
پروکسی های رایگان که اغلب توسط هکرها یا آژانس های اطلاعاتی کنترل می شوند، ناامن هستند و شما را در معرض بدافزار، سرقت هویت، نقض حریم خصوصی قرار می دهند.
یک زیر شبکه یک بخش کوچکتر و مجزا از یک شبکه بزرگتر است، در حالی که زیرشبکه فرآیند تقسیم یک شبکه به این زیرشبکه های متعدد برای بهبود سازماندهی، امنیت و کارایی است.
CIDR (مسیریابی بین دامنه‌ای بدون کلاس) روشی است که امکان تخصیص انعطاف‌پذیر و کارآمد آدرس‌های IP و مسیریابی را فراهم می‌کند.
DNS یا Domain Name System، نام‌های دامنه قابل خواندن برای انسان مانند 'example.com' را به آدرس‌های IP قابل خواندن توسط ماشین ترجمه می‌کند و مرورگرها را قادر می‌سازد تا منابع اینترنتی را بارگیری کنند.
پوشش IP عمل پنهان کردن آدرس پروتکل اینترنت واقعی (IP) شما برای افزایش حریم خصوصی و امنیت آنلاین است.
IPv4 از یک سیستم آدرس 32 بیتی استفاده می کند، در حالی که IPv6 از یک سیستم 128 بیتی استفاده می کند که به طور قابل توجهی ظرفیت آدرس را افزایش می دهد و امنیت و کارایی شبکه را بهبود می بخشد.
IPv6 یک پروتکل شبکه است که برای جایگزینی IPv4 طراحی شده است، فضای آدرس بزرگتر و امنیت بهبود یافته را برای پشتیبانی از دستگاه های متصل به اینترنت بیشتر فراهم می کند.
IPv4 یک سیستم آدرس دهی دیجیتالی است که در شبکه ها برای مسیریابی ترافیک با اختصاص آدرس های IP منحصر به فرد عددی در قالب 32 بیتی به دستگاه ها استفاده می شود.
Traceroute یک ابزار تشخیصی است که مسیر یک بسته IP از رایانه شما به مقصدی مانند وب سایت یا سرور را ردیابی می کند.
